اتاق 85

شاید اسم اتاق 85 هر ذهنی را به سمتی و سویی ببرد اما این نام رو بعد از خواندن شرح اسم انتخاب کردم. انشالله هرکس مطالعه کرد متوجه می شود...

اتاق 85

شاید اسم اتاق 85 هر ذهنی را به سمتی و سویی ببرد اما این نام رو بعد از خواندن شرح اسم انتخاب کردم. انشالله هرکس مطالعه کرد متوجه می شود...

روایت سنگ و بال

اتاق 85 | پنجشنبه, ۹ خرداد ۱۳۹۲، ۱۱:۵۵ ق.ظ | ۰ نظر


با سنگ ها بگو که چه اندیشه می کنند

                                                                         حتی بدون بال، کبوتر کبوتر است

                                                                            محمدکاظم کاظمی

  • اتاق 85

مایه جلب احترام و محبت باشید

اتاق 85 | شنبه, ۱ شهریور ۱۳۹۳، ۱۱:۰۰ ب.ظ | ۰ نظر



#امام_صادق علیه الصّلاة و السّلام به اصحابش میفرمود: جوری عمل کنید در بین مردم که هر کس شما را میبیند، بگوید اینها یاران امام صادقند، رحمت خدا بر امام صادق، مایه‌ی تحسین برای ما بشوید. رفتار یکایک عزیزان بسیجی، با آحاد مردم باید جوری باشد که بگویند اینها پرورش‌یافتگان نظام اسلامی‌اند؛ مایه‌ی جلب محبّت و احترام برای نظام اسلامی و برای جمهوری اسلامی.
رهبر انقلاب ۱۳۹۲/۰۸/۲۹

  • اتاق 85

به جهنم . . .

اتاق 85 | شنبه, ۲۵ مرداد ۱۳۹۳، ۰۷:۲۷ ب.ظ | ۰ نظر
به جهنم که هوا این روز ها اینقدر گرم شده است، بروید اسپلیت بخرید.
  • اتاق 85

فقط هشت دقیقه . . .

اتاق 85 | چهارشنبه, ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۱۲:۲۵ ق.ظ | ۰ نظر

نگاه ها همه بر روی پرده سینما بود

اکران فیلم شروع شده بود،شروع  فیلم سقف یک اتاق

دو دقیقه بعد همچنان سقف اتاق

سه،چهار،پنج،..........،هشت دقیقه

اول فیلم فقط سقف اتاق!!!

صدای همه در آمد

اغلب حاضران سینما را ترک کردند

ناگهان دوربین حرکت کرد و آمد

پایین و به جانباز قطع نخاع خوابیده

روی تخت رسید.

-----------------------------------------------

زیر نویس: این تنها هشت دقیقه اززندگی این جانباز بود و شما طاقت نداشتید.

  • اتاق 85

شیپور جنگ صلیبی

اتاق 85 | پنجشنبه, ۱۵ اسفند ۱۳۹۲، ۱۲:۳۸ ب.ظ | ۰ نظر

سلمان کدیور، سروده جدید خود را برای مسلمانان "بانگی"، پایتخت آفریقای مرکزی سروده است. چندی است که مسلمانان این کشور مورد حمله وحشیانه مسیحیان افراطی قرار گرفته اند.


شیپور جنگ صلیبی


از "واتیکان" بلند است!
بانگ کن "بانگی"1
به یاد "پولوس"پدر مقدس
به کام موبدان مرموز کابالا!
بانگ کن "بانگی"
و روشن کن کودکانت را
در غربت خیابان های گرم
و بپاش
به صورت خواب زده بشر
مشتی از خون سینه خویش
و ناله کن
میان گوش هایی
که مست موسیقی "پاپ" مهربان است!

***

بانگ کن "بانگی"
تو لکه سیاهی واجب المحو
به ننگ دامن بشر
نه برای رنگ پوستت
نه برای بخت نگونت
که برای قبله نمازت "بانگی"!

***

بانگ کن "بانگی"
نمی شنود صدای تو را
حیوانی حقوق بشر
و کور کرده است
چشم دوربین های بی خبر را
برق سکّه های "اولاند"

 ***

بانگ کن "بانگی"
فریاد کش
نمی شنود صدای تو را آزاده ای
اینجا
اسلامی هست و
مسلمانی نیست
اذانی هست و
اذنی نیست
مسجدی هست و
محرابی نیست
نمازی هست و
تکبیری نیست!

***

 بانگ کن "بانگی"

مثل حنجر خسته "میانمار"
که به فتوای بودا
دریده اند شکم زنانش را
مثل فاجعه خانه "فلّوجه"
که سلّاخان سفیانی
در آن می خرامند
مثل قنداقگان خونین "قطیف"
و بحر خونین "بحرین"
که زره پوش های مغیره
در کمین زنان هاشمی
رژه می‌روند هر شب!

***

 بانگ کن "بانگی"

ما
در صف طویل سبدهاییم
ما
سرگرم هدفمندی خویشیم
ما
پی ارزانی دلاریم
پی قرارداد با "رنو"
که با هر بوق لوکسش
"فرانسوا"2سوغات کند گلوله برایتان!
بانگ کن "بانگی"

 سلمان کدیور- سلیم

.......................................................

1-پایتخت آفریقای مرکزی

2-فرانسوا اولاند رییس جمهور فرانسه

 

 


  • اتاق 85

این نامه رو لیلا فقط بخونه

اتاق 85 | شنبه, ۷ دی ۱۳۹۲، ۱۲:۰۷ ق.ظ | ۱ نظر

 

-بچه ها شما چقدر مهمات دارید؟

صدای قرچ قرچ گلنگدن کلاش امیر بلند شد و بی امان و پشت یر هم گفت منکه دیگه هیچی تدارم.

اصلا سراغ من یکی نیاید که دسته همزن من به ته دیگ خورده.

-رضا

تا صورتش رو برگردوند به سمت من چشمان پرجاذبه اش رو دیدم،معلوم نبود کجا داره سیر میکنه، اما یه لحظه بدجوری بهش غبطه خوردم

-رضا با توام، تو چی>چقدر میتونی ادامه بدی؟

رضا با یه صدایی که انگار همه دلتنگیای عالم توی نای باریکش جمع شدن گفت: سراغ منم نیاید.

-پس دیگه بسم الله.باید وصیت کنیم، بدجوری محاصره شدیم.الان دیگه میرسن بهمون.رضا،صدامو میشنوی،-اخه انقدر دور و برمون شلوغ بود و سروصدا زیاد بود که صدا به زحمت به صدای بعدی میرسید-رضاف رضاااا

جواب داد و همراه با جوابش از جیب روی سینه اش چندتا کاغذ بیرون آورد که یکیشو بلافاصله گذاشت توی جیبش.یکی رو هم چندبار بوسید و چند لحظه روی قلبش نگه داشت و گذاشت توی جیبش.کاغذ سفیدی توی بساطش پیا نمیشد.

ناامید شدم ازش، سمت امیر برگشتم،فکرمو خونده بودف بهترین جاییی که میشد توی کلاه سنگین و خشک و آهنی سرمون بود که بتونیم وصیت کنیم.داخل کلاه من همیشه یه تیکه پارچه نرم و نازک بود.آخه تا کلاه رو میگذاشتم سرم ، زود موهام شروع به خارش میکرد و منم مجبور بودم جنگ و مهمات و کلاش رو کنار بگذارم و بشینم انگار این ادم هایی که چند ماه هست حموم نرقتن سرمو بخارم.

خودکار سر جیب امید رو گرفتمف

-امید اول تو بگو،از بزرگ به کوچیک

بنویس ننه حلالم کن.اگه چندبار ناخواسته صدام بلند شد و تو هم گفتی عیب نداره حلالم کن.راستی چرخ خیاطیت هم سپردم به اصغر آقا،حتما دیگه درستش کرده.پولشم دادم.بگیر ازش.ننه خیلی دوستت دارم.

-رضا جان تو بگو داداش

من اخر میگم.الان ما بنویسید

-خودمم نوشتم :<مرضیه جان،حواست به علی باشه.انشااللله مردی بشه واسه خودش.شوهرتو حلال کن اگر نتونست کنارت باشه و بری علیمون پدری کنه.>

رضا جان بگو،ئیگه فرصت نداریم دارن میرسن.الان اینجا میشه ین جهنم.بگو دیگه

رضا همش دودل بود..من من من من میکرد وداشت حوصله من و امیر رو دیگه سر میبرد.

پارچه و خودکار رو دادم بهش، گفتم شاید روش نشه بنویسه،شروع کرد به نوشتن و فقط یک جمله رو نوشت:

این نامه رو    لیلا فقط بخونه

  • اتاق 85

وقتی آدم باید فرهنگ درد بگیرد

اتاق 85 | شنبه, ۲۳ آذر ۱۳۹۲، ۰۹:۳۱ ب.ظ | ۰ نظر

وقتی آدم فرهنگ درد بگیرد 

من چند نکته را یادداشت کرده‌ام که به دوستان عرض میکنم. مسئله‌ى اوّل مسئله‌ى اهمّیّت موضوع فرهنگ در جامعه است. خب بحمدالله همه‌ى شما عناصر فرهنگى هستید و این موضوع براى شما گفتن و باز گفتن و شکافتن لازم ندارد. مسئولین ما بحمدالله همه اهل فرهنگند، مردان عرصه‌ى فرهنگند در درجه‌ى اوّل. آقاى دکتر روحانى که رئیس جمهور ما هستند، قبل از اینکه یک عنصر سیاسى باشند، یک عنصر فرهنگى هستند؛ خب ما از سالهاى متمادى است که ایشان را به این عنوان و به این شکل شناخته‌ایم؛ از اوائل دهه‌ى ۵۰ تا حالا ایشان را به‌عنوان یک عنصر فرهنگى شناخته‌ایم. بحمدالله رؤساى سه قوّه و مسئولان کشور همه از این قبیلند و شما مردان فرهنگید؛ در واقع فعّالان عرصه‌ى فرهنگ هستید قبل از هر عنوان دیگرى. لذا در مورد اهمّیّت مسئله‌ى فرهنگ و ارزشهاى فرهنگى یک کشور لازم نیست ما با شما مطلبى را عرض بکنیم؛ لکن اهتمام ویژه‌ى شما را در برجسته کردن این موضوع میطلبیم. چون شما هرجا هستید، بحمدالله همه‌تان جایگاهى براى گفتن و تأثیرگذارى دارید و منبرهایى در اختیار شما هست؛ از اینها استفاده کنید براى اینکه در جامعه و در چشم نخبگان کشور مسئله‌ى فرهنگ را در جایگاه واقعى و شایسته‌ى خود بنشانید؛ این خیلى مهم است. فرهنگ هویّت یک ملّت است. ارزشهاى فرهنگى روح و معناى حقیقى یک ملّت است. همه چیز مترتّب بر فرهنگ است. فرهنگ حاشیه و ذیلِ اقتصاد نیست، حاشیه و ذیلِ سیاست نیست، اقتصاد و سیاست حاشیه و ذیل بر فرهنگند؛ به این باید توجّه کرد. نمیتوانیم فرهنگ را از عرصه‌هاى دیگر منفک کنیم؛ همین‌طور که اشاره کردند،(۲) [اینکه‌] ما گفتیم مسائل اقتصادى و مسائل گوناگون مهم پیوست فرهنگى داشته باشد،(۳) معناى آن همین است؛ معناى آن این است که یک حرکت اساسى که در زمینه‌ى اقتصاد، در زمینه‌ى سیاست، در زمینه‌ى سازندگى، در زمینه‌ى فنّاورى، تولید، پیشرفت علم میخواهیم انجام بدهیم، ملتفت لوازم فرهنگى آن باشیم. گاهى اوقات انسان در یک کارى وارد میشود، یک کار اقتصادى انجام میدهد، [امّا] لوازم آن و تبعات فرهنگى آن را توجّه ندارد. بله، کار کار بزرگى است؛ کار اقتصادى بزرگى است، منتها بر آن مترتّب میشود لوازمى و تبعاتى که براى کشور ضرر دارد؛ فرهنگ این‌جورى است. باید در همه‌ى مسائل آن نکته‌ى فرهنگى را در نظر داشت و نگذاریم که این از یاد برود.


 مسئله‌ى اختلاط زن و مرد که اسمش را گذاشتند تساوى - که متأسّفانه تساوى نیست، اختلاط زن و مرد است؛ اختلاط مضر و بشدّت زهرآگینى است که وجود دارد و امروز جوامع را و بیشتر از همه هم خود جوامع غربى را مبتلا کرده و حالا اندیشمندانشان فهمیده‌اند که این مسیر یک مسیرى است که اصلاً پایان ندارد؛ یعنى همین‌طور [این‌] حرکت ادامه دارد و سیرى‌ناپذیرىِ طبع انسانى این حرکت انحرافى را تا ناکجاآباد خواهد برد - یکى از اصول خودشان میدانند؛ اگر قبول نداشته باشید، شما را طرد میکنند، رد میکنند، مذمّت میکنند؛ یعنى آنها بیشتر از ما، متعصّبانه‌تر از ما پایبندند به یک چیزهایى که غیر معقول است. یا از این قبیل کارها، این بالماسکه‌هایى که در کشورهاى غربى معمول است که چقدر هم فجایع حاصل میشود که حالا داستانش سرِ دراز دارد. غرض، آنها بیشتر از ما متعصّبند، بدتر از ما لجاجت میکنند بر سر ارزشهاى فرهنگى خودشان که در واقع ضدّ ارزش هم هست. ما چرا بر سرِ فرهنگ خودمان پافشارى نکنیم؟ بنابراین اهمّیّت فرهنگ و اهتمام به فرهنگ یک مسئله است که مسئولیّت آن هم در درجه‌ى اوّل با مسئولین کشور است و این شورا عالى‌ترین جا است.

فرهنگ به مردم متّکى است؛ این همه مجالس عزادارى، این همه مجالس سخنرانى، این همه انجمنهاى ادبى، این همه انجمنهاى علمى، اینها را اصلاً کِى دولتها میتوانند به‌وجود بیاورند؟ کجا ممکن است؟ این همه نمازهاى جماعت، این همه کارهاى گوناگون فرهنگى که در سطح کشور انجام میگیرد، اگر فرض کنیم دولتها بخواهند هم این کارها را انجام بدهند، نمیتوانند انجام بدهند؛ کار مردم است. امّا این موجب نمیشود که اگر شما یک‌جا دیدید که فرض بفرمایید یک حرکتى دارد در همین کارهاى مردمى انجام میگیرد که داراى آسیب اجتماعى است، داخل نشوید و بگویید من دخالت نمیکنم؛ نه، اینجا لازم است دخالت بشود، هدایت بشود، کار بشود. حالا بعضى اوقات انسان نگاه میکند، میبیند متأسّفانه در بعضى از حرفهاى آدمهایى که مسئولیّتى هم ندارند در دستگاه‌ها و مانند اینها، بعضى غیر مسئولانه گاهى حرف میزنند؛ نگاه میکنند به ادّعاهایى که در کشورهاى غربى هست در مورد آزادى‌هاى فرهنگى و فلان؛ درحالى‌که این‌جورى نیست. غربى‌ها اصرارشان و مقاومتشان برروى ارزشهاى فرهنگى خودشان از ما کمتر نیست و بیشتر هم هست؛ از ما بیشتر است.


  • اتاق 85

سیر مطالعاتی آمریکا شناسی

اتاق 85 | چهارشنبه, ۱۳ آذر ۱۳۹۲، ۱۱:۴۳ ب.ظ | ۰ نظر
  • اتاق 85

25 آبان نود و دو

اتاق 85 | شنبه, ۲۵ آبان ۱۳۹۲، ۰۱:۳۸ ق.ظ | ۰ نظر

ساعت دقیقا 00:03 بامداد روز 25 آبان ماه هزارئ سیصد ونود ودو

اینجا شیراز،یه گوشه ای از این شهر شلوغ و پرهیاهو...

تصمیم گرفتم از امشب حاشیه هایی رو به عنوان شبنوشت توی بلاگ بیارم.تا هم خودم اونها رو توی ذهن تثبیت کرده باشم هم اینکه بعد از مدتی با یه گذر از میان آلبوم زیبای خاطرات سرد و گرم روزگارم تجربه ای کسب کرده باشم.از خوب و بد میگم.امیدوارم کسی دلگیر نشه.حتی خودم که بعدا میشینم میخونم هم سرزنش نکنم که چه حرفای باربطو بی ربطی رو زدم.بسم الله...

 

1.25 آبان نود و دو

با انبر دستی و سیم چین دانه دانه سیم های پارچه ها و بنرهای هیئت رو میچید.دلم گرفته بود.اصلا فضای خوبی نداشت خداحافظی و دست تکان دادن با خیمه و تکیه ارباب.حامد و مسعود رو میگم.حامد از بچه های قدیمی هیئت و رفیق فابریک بنده استوتعارف نباشه /اقاست.خیلی پسر باوقار و باعشقی به دستگاه ائمه است.از ابتدای کار هم قرار گذاشتیم معاون برنامه های هیئت باشه.جانشین حاج عباس رییس و بزرگ هیئت ما.مسعود هم که بخاطر یه خاطره زیبا که الان مجال گفتنش نیست بین ماها (بچه های هیئت ) معروف شده بود به مسعود سیبیل.البته الان دیگه سیبیل نمیذاره.خلاصه هرکس به کاری مشغول بود اما دل همه توی یه ماجرا گیرکرده بود.ماجرای کربلا...

امروز صبح دو روز از عاشورا میگذشت.برنامه هیئت هم که تنها دهه اول بود.دیگه باید وسایل و تجهیزات رو جمع میکردیم و انبار میکردیم واسه یک سال دیگه.از پرچم ناز گنبد آقا بگیر تا سیستم صوت وباند و حتی بنرهای هیئت.انصافا صحنه دلگیر بود.امسال محرم مداح همیشگی هیئتمون کاملا عوض شده بود.چون کسی نمیشناسه بنده خدا رو من میگم.امیدوارم خدا از سر تقصیرات هممون بگذره.وقتی افتادم دنبال هماهنگی های برنامه های امسال بنده خدا بخاطر اینکه یازده سال توی هیدت زحمت کشیده بود ونوحه خوانده بود امسال دوست نداشت دیگه بیاد اونجا و قول داده بود واسه جای دیگه.خلاصه مجلس ارباب که زمین نمیمونه...ردیف شد.حالام داره جمع میشه.چه دلگیر.عین غروب آرزوهای زینب...



از قسمت شبنوشت بقیه شب ها رو میشه دید.سر بزنید.

  • اتاق 85

معجزات کربلا

اتاق 85 | شنبه, ۲۵ آبان ۱۳۹۲، ۰۱:۱۷ ق.ظ | ۰ نظر

این هم یکی از معجزات کربلا و امام حسین است. ایشان کاری کردند که از آن چند روز کربلا و از آن یک نیمروز عاشورا، طول تاریخ کوتاه است اما عرض آن خیلی وسیع است. شاید از هیچ نیمروزی در تاریخ بشریت این قدر گزارش نیامده است. این هم از افتخارات و مجادهدتها و از نبوغ شیعه است که حتی بعضی از خبرنگاران آن سربازان دشمن هستند.


استاد حسن رحیم‌پور ازغدی

  • اتاق 85

...

اتاق 85 | يكشنبه, ۱۲ آبان ۱۳۹۲، ۰۱:۱۹ ب.ظ | ۰ نظر


  • اتاق 85